uit “Morya Wijsheid 3: God woont in je hart”
(Geert Crevits) © Mayil.com
“Deze vraag is zeer complex, Ik zal ze later vollediger beantwoorden, maar nu het volgende.
Wanneer je met een mens geconfronteerd wordt die naar het sterven toe gaat, zorg dan dat je met hem samen kan zijn in stilte, dat je dus niets zegt en dat je wel aanwezig bent.
Het is belangrijk dat je in deze stilte een aandacht hebt voor hem, op hem gefocust bent en dan in je hart het contact met hem maakt. Ga niet in je gedachten maar ga in je hart.
Wanneer je in je hart gaat, zal je ondervinden wat die mens nodig heeft. Kijkend vanuit je hart zal je voelen wat hij nodig heeft. Dat kan stilte zijn, dat kan rust zijn, dat kan minder licht zijn, een ander soort licht, lichte muziek, een bepaalde klank, een vrede. Dat kan zijn dat er iemand uit de omgeving weg moet. Dat kan een andere aandacht zijn, dat kan zoveel zijn, maar je zal voelen in je hart wat er moet gebeuren. Dikwijls zal je het met twee of met drie tegelijk voelen.
In je hart zal je ondervinden wat die mens nodig heeft
Dat betekent dat degene die aan het sterven is, een proces doormaakt van vrede en verinnerlijking, dat hij daarin begeleid kan worden en dat dit een heel grote betekenis kan hebben.
De dood is soms zelfs mooier dan de geboorte
Wanneer de mens op deze manier begeleid wordt, zal hij ondervinden dat zijn dood zelf een prachtig gebeuren is, een mystiek ervaren, een Godservaren. Dit kan zelfs een zeer grote betekenis hebben voor de aanwezigen of de mensen van de familie. Zelfs voor zij die niet aanwezig konden zijn. Dat betekent dat er een intens contact kan zijn van een grote diepte, en dat dit een wezenlijk moment kan zijn in het leven van de mensen. Het is soms mooier dan de geboorte. Het is een ander soort geboorte.
Wanneer de mens sterft, wordt hij geboren op een andere plaats. Daardoor heeft hij heel veel te regelen. Want wanneer hij aankomt op die andere plaats, is daar een ontvangst, is daar een voorbereiding geweest. Dat is het mooie van de dood, dat het op een zachte manier kan gebeuren en dat het onder begeleiding kan gaan van mensen die in een afscheidssfeer leven en die weten wat de betekenis kan zijn voor iemand die sterft.
Het is een innig moment waarover je niet moet treuren
Het is een innig moment waarover je niet moet treuren en waarmee je blij moet kunnen zijn voor degene die vertrekt. Want hij zal, eenmaal verlost van het lichaam dat hij verlaat, een andere blik krijgen op de hele toestand. Hij zal van binnenuit, in zijn innerlijk, de mensen kunnen zien in hun ware gedaante, dit wil zeggen met de schittering die zij dragen.
Heel veel mensen op deze aarde - zij mogen nog zo klein zijn in hun beroep of van gestalte, of van nog zo weinig betekenis zijn voor de andere mensen - dragen in zich een zeer grote schittering. Dat kan de mens die overlijdt zien, hij ziet zijn verwanten dan ook anders, op een nieuwe manier.
Dat brengt in zijn leven en in zijn heengaan dikwijls een aarzeling om van hen weg te gaan. Soms besluit hij zelfs om bij hen te blijven, omdat hij dan pas een echt contact met hen heeft. Soms besluit hij ook om op zijn beurt die mensen te begeleiden.
Als je met het dode lichaam omgaat als met een relikwie, als iets wat overblijft wat het heilige in zich heeft gedragen, dan ben je juist. Je moet zien dat wat er van die mens overblijft, dat dit een rest is, iets waarin zijn aanwezigheid zit en wat voor hem een heel grote betekenis gehad heeft tijdens zijn leven en nog heeft in de dagen van zijn afscheid. Want heel veel gebeurt nog op het moment dat hij sterft. Hij ziet zijn lichaam, maar hij ziet het ook op een andere manier. Hij ziet de functies die dat lichaam heeft voor de anderen, want dat lichaam draagt nog steeds een betekenis voor de anderen. Al kan de betekenis klein zijn, toch heeft het een bepaalde betekenis.
Het dode lichaam is als een relikwie, iets wat een heel grote betekenis gehad heeft
Er is dan ook een deel van zijn energie die in dat lichaam achterblijft. Dit is vooral waar wanneer die mens een heilig leven heeft geleefd dat anderen min of meer hebben kunnen zien of ervaren; dan is het lichaam van zeer grote betekenis. De lichamen van de heiligen kunnen een zeer grote betekenis hebben voor deze aarde, en dan zou men bij voorkeur hun lichaam moeten kunnen begraven. Want dit is een blijvende aanwezigheid, de energie blijft daar dan altijd in aanwezig. En het kan een bron van ontdekkingen zijn voor de medemens.
Er is geen algemene regel om te kiezen voor begraven of cremeren
Het is niet zo dat je het lichaam per se moet begraven. Je kan het lichaam ook laten cremeren, omdat het vuur een zeer grote betekenis heeft als zuiverend element, ook voor deze aarde. Niet dat het lichaam gezuiverd moet worden, maar de aarde heeft dikwijls af te rekenen met ziektekiemen. Wanneer het lichaam door een ziekteproces is gegaan, kan het inderdaad beter zijn het lichaam te cremeren en kan dat voor de gezondheid van deze aarde van groot belang zijn.
Het moet telkens anders bekeken worden in functie van zoveel elementen die met de dood te maken hebben en die daarin aanwezig zijn. Vandaar dat er geen algemene regel kan zijn voor deze dingen, dat het ook zeer cultureel bepaald is en daar moet je rekening mee houden. Als het choquerend is voor sommige families om bepaalde dingen te doen met dit dode lichaam, doe dat dan liever niet, pas je dan aan de cultuur aan. Het komt er niet echt op aan, maar je kan wel op de een of andere manier leren omgaan met mensen die sterven en met de resten van dit leven.
Het is niet zo dat je bang moet zijn voor de situaties die rond het sterven plaatsvinden. Soms kunnen mensen de overledenen zien nadat ze gestorven zijn, en daar zijn ze bang voor. Dat hoeft niet. Het is een echt contact en dan moet je kunnen bidden voor deze mensen. Dikwijls nemen deze mensen die op de aarde blijven een soort afwachtende houding aan, niet wetend wat ze nu eigenlijk willen.
Soms kunnen mensen de overledenen zien nadat ze gestorven zijn
Willen ze blijven, omdat ze de mensen anders zijn gaan zien of willen ze doorgaan, omdat er in hen toch een roepstem is om hun eigen weg te gaan en om deze aarde te verlaten?
Dikwijls wordt de mens zich na zijn dood bewust dat hij nog een weg af te leggen heeft en dat dit een heel zware weg kan zijn waar hij moeite mee heeft. Dan zit hij in een aarzeling en wanneer de mensen voor hem bidden, kan het licht naar hem toe komen en kan het zijn dat hij door dit gebed meer de indruk krijgt dat hij de weg naar dit licht samen kan gaan. Want mensen die bidden, kunnen in staat zijn om uit hun eigen lichaam te komen en naar die ander toe te gaan, en die ander kan dat zien. Samen kunnen ze dan op weg gaan naar het licht.
Als je bidt voor de overledene, kan je een deel van de weg naar het licht samen gaan
Dit ten dele, want het is altijd zo dat de gestorvene toch een stukje van de weg alleen te gaan heeft, maar dat kan op enkele seconden gebeuren. Het is ook zo dat hij begeleiding kan vragen, en door het gebed rond hem is hij daartoe in staat en kan hij deze begeleiding ook krijgen. Dat betekent vaak dat hij dan vlugger naar zijn eigen gebied gaat. Dit heeft een heel grote betekenis.
De lichamen, de etherische en andere lichamen, kunnen dan vlugger ontbonden worden. Dat betekent een zekere zege voor deze aarde, maar niet altijd.
Er zijn etherische lichamen die zeer verfijnd geweest zijn, door het leven van degene die op deze aarde geweest is. Bijvoorbeeld een genie kan een subtiel lichaam achterlaten dat op deze aarde blijft en dat zijn gaven in stand houdt. Wanneer dan iemand anders incarneert, kan hij dat etherisch lichaam naar die ander laten gaan, zodat die zijn talenten overerft - dat is allemaal mogelijk in het subtiele - terwijl hijzelf, dus het genie of de persoon zelf, wat je dan nog persoon zou kunnen noemen, overgegaan is naar zijn eigen sfeer.”
Een genie kan zijn talenten laten overerven door anderen via het etherische lichaam
Meester Morya
Geert Crevits © Mayil.com
Bron: “Morya Wijsheid 3: God woont in je hart”
uit hoofdstuk 7: ‘Vragen rond sterven’
