“Het zou een heel grote vernieuwing binnen de maatschappij kunnen brengen, als mensen tot zichzelf zouden kunnen komen bijvoorbeeld in stilte, zeg maar in meditatie. Want meditatie betekent dat je de aarde leert aanvaarden. Dit is de echte meditatie.
Meditatie is niet dat je naar de hemel probeert te gaan. Neen, je moet proberen de aarde te aanvaarden. En dat is de grote moeilijkheid. De mens staat altijd voor een opgave over wie bij hem is: ‘hoe kan ik dat aanvaarden?’
De mens staat altijd voor een opgave: ‘hoe kan ik de ander aanvaarden?’
Want er is zoveel wat anders is in de medemens, dat men daar altijd mee geplaagd zit. De ander ziet het anders, de ander spreekt anders, de ander is anders, eet anders, slaapt anders. Hij doet zijn dingen op zijn eigen manier, of zij doet haar dingen op haar eigen manier, en dat wekt soms een grote wrevel in het hart van de mens. Als je dit leert zien, dan kan je dit loslaten en dat betekent dat je dan in een vrede kan komen.
Dit kan je maar wanneer je in je eigen ritme komt. Wanneer je in meditatie gaat en daar in een stilte komt, zonder gedachten aan de ander, zonder gedachten aan de grote aarde, dan kom je in je eigen ritme en dan kan je proberen de aarde, de ander te aanvaarden.
Je kan proberen zo te leven dat je, wanneer je uit de meditatie komt, een vrede ervaart en voelt: ‘de ander mag zichzelf zijn, ik doe daar niets meer aan.’
Zelfs al was het maar een moment dat je dat ervaart, dat je die stilte in je eigen hart voelt en dat je de ander kan loslaten, zelfs dit ene moment zou al belangrijk zijn zowel voor de ander als voor jezelf.
Probeer een vrede te ervaren en te voelen: ‘de ander mag zichzelf zijn, ik doe daar niets meer aan.’
En dit kan groeien; deze momenten kunnen toenemen. De vrede kan een start nemen in meditatie; de vrede kan een groei kennen wanneer je uit meditatie komt. De vrede kan net als een vogel zijn die op iemands vinger zit in het donker, en die dan wanneer het licht aangestoken wordt, schrikt dat hij bij iemand zit, maar omdat het licht onmiddellijk weer uitgaat, toch blijft zitten. Zo is het ook wanneer je uit de meditatie komt en het licht van de meditatie in je draagt. Dan kan je de wereld zien zoals ze is, dan schrik je dat het zo is of vind je integendeel dat het aangenaam is en dat het anders is dan anders. Daarna ebt dat weer weg, want het donkere van het leven zal weer de overhand nemen. Maar het licht kan groeien.
De mens kan voortdurend in een groter licht komen, in een grotere vrede, in het bewustzijn dat hij deze vrede kan en mag beleven. Wanneer dit kan en wanneer dit mag, zal hij uiteindelijk toelaten dat de ander zichzelf kan en mag zijn, hoe lastig dit ook is.
Laat toe dat de ander lastig is of verkeerd bezig is
De ander kan en mag behoorlijk lastig zijn, en dat moet je zien en toelaten: laat dat toe en doe daar niets mee. De grote problemen van mensen liggen dikwijls daar waar ze denken: ‘die ander is verkeerd bezig en daar moet ik iets aan doen.’ Dat is niet zo.
Meester Morya
Geert Crevits © Mayil.com
Deze tekst komt uit:
“Morya Wijsheid 3: God woont in je hart”
uit hoofdstuk 2: ‘De weg van loslaten’
