Mei 2018

Liefste eNieuws lezers, 

In het begin van deze maand maakte ik me al een tijd vreselijk druk rond een administratief misverstand waardoor we over een maand wellicht Laura's zorgbudget zullen verliezen. Door mijn vele pogingen om het onrecht te herstellen, raakte ik zo gefocust op het probleem, dat àlles op de duur als een probleem begon aan te voelen. Als Meester Morya in zijn boeken over problemen spreekt, waarschuwt Hij steevast voor die val waar ik nu zelf in gelopen was. Alles was zo serieus geworden, ik werd er een kribbig en misnoegd iemand van. 

... Tot ik op een bepaald moment mijn tanden stond te poetsen in de badkamer. Het poetsen maakte me rustig, en ineens keek ik naar de badkamer rond me met nieuwe ogen. Mijn gedachten gingen uit naar al die mensen in de wereld die géén badkamer en zelfs geen toilet hebben, en een grote dankbaarheid welde spontaan in me op. Tegelijk voelde ik dat ik op slag bevrijd was van mijn bittere ernst en mijn ongenoegen! 

Als je veel met problemen, beperking, onrecht of ellende bezig bent, begin je soms te geloven dat dàt de realiteit is, en je leven wordt er klein en moeizaam van. Dan is dankbaarheid één van die krachten voor mij die, als je ermee in contact kan komen, alles opengooit en je opnieuw een ruimer perspectief geeft, ontspanning, en een nieuwe toegang tot de grote liefde in je eigen hart.

Deze maand koos ik een tekst uit het allereerste boek over de heilzame spanning van het jezelf proberen te zijn (of te worden). Je kan op de ook horen hoe Geert het stukje voorleest (fragment uit het luisterboek). eGroetjes van Marie

Meditatie voor de volle maan van 29 mei 2018

Beluister dit fragment:

Meester Morya, 

"Als je begint met liefde zal je ondervinden dat je verandert. Als je dingen gaat doen voor een ander vanuit liefde, ga je ervaren dat je anders wordt.

De grote drang van de mens is om zichzelf te durven zijn en om dingen te doen die belangrijk zijn. Maar heel vaak is er een element van vrees, schrik, het element van de materie dat een rol speelt, het spiegelelement dat een rol speelt, de rust die een rol speelt, maar dan de rust als prestatie. Want de mens zegt tegen zichzelf: “Als ik rust, dan doe ik iets wat goed is voor mij”, dus wordt de rust gezien als een prestatie. Maar de rust is geen prestatie. De rust is iets wat volgt op een spanning. Pas als je een spanning ervaren hebt, kan je tot rust komen, tot een echte rust. Want als je geen spanning hebt en ook geen spanning durft te verdragen, als je dus de polen niet durft te ervaren, dan kan je niet tot een echte rust komen.

Als je als vrouw nooit vrouw durft te zijn en de man niet man laat zijn, dan kan je nooit tot een ontspanning komen, tot een echte rust. Want dan heb je niet het idee dat er een spanning of een polariteit is geweest en dat is wel noodzakelijk. Het is noodzakelijk dat die afwisseling in het leven gebracht wordt door de polariteiten tot het uiterste te drijven, doordat de man man wordt, steeds meer en steeds anders. Want man worden is een groei. Je bent geen man, maar je wordt man, zoals je geen vrouw bent, maar vrouw wordt. Dit is heel eigenaardig, want vrouw zijn kan op duizenden manieren, zoals man zijn op duizenden manieren kan.

Het is een echte uitdaging om te worden wie je bent. Je moet in de diepte van het bestaan leren kijken, je bewustzijn daarop richten en verder leren gaan dan waar je bent. Wat is de kracht in het leven van een man en hoe kan hij deze kracht beheersen? Met andere woorden, hoe kan hij met deze kracht omgaan? Wat is de vormelijkheid, de diepte van de vrouw? Welke energie bezielt haar en hoe kan ze met haar energie weven en steeds verder gaan, zodat ze uitdrukking geeft aan de schoonheid die er in haar ziel is? Dit zijn krachten die een belang hebben in het leven en die dus ‘worden’ wat ze zijn."