Video

Morya Wijsheid 1: Bewust handelen (hoofdstuk 1)

Je hoort de stem van Geert Crevits. Hij leest voor uit het eerste boek "Bewust handelen" van de Morya Wijsheid. Hij leest extra rustig voor, zodat er tijd is om de informatie en inzichten te laten binnenkomen.

In deze video hoor je het eerste hoofdstuk. Het volledige audio-boek en ook de papieren hardcover versie zijn te verkrijgen via Mayil.com

 

Tekst van deze video

Morya Wijsheid 1: Bewust handelen

Hoofdstuk 1: Handeling en bezinning

Meester Morya,

Je kan voortdurend met je leven bezig zijn en toch je leven missen. Dit wil zeggen dat je je leven inhoud moet geven, dat je een soort verdieping moet aanbrengen in je leven. Het is om het even wat je doet met je leven. Je kan alles doen in elke richting, dat maakt niets uit. Je kan alles proberen en voortdurend dingen doen die je nooit eerder hebt gedaan. Maar toch moet je nadenken over wat je doet.

Als je nadenkt over je bestaan, zal je bepaalde structuren aanbrengen in je leven. Deze zal je dan misschien niet zien, maar toch zullen ze er zijn. Over deze structuren zou Ik het nu met jou willen hebben. Structuren zijn aanwezig wanneer je bepaalde handelingen stelt en een hele reeks handelingen voortdurend herhaald worden in je leven. Denk nu even na over de handelingen die je stelt.

Handelingen worden geboren uit een evenwichtstoestand. Als je dus uit je evenwicht bent, is er geen sprake van een handeling. Dan is er wel een bepaalde reactie, maar dit is geen echte handeling. Handelingen komen alleen wanneer je in evenwicht bent, wanneer je rustig bent, de dingen overweegt en met jezelf in orde en overeenstemming bent. Dan verricht je een handeling en stel je een bewuste daad.

Er zijn veel mensen die wel leven maar geen echte handelingen stellen. Ze zijn eigenlijk niet bezig met de dingen die ze doen. Ze leven op automatische piloot en bijgevolg is er in hen geen echte handeling maar enkel een reactie op iets.

Je kan dus zien dat er verschillende elementen zijn in jou die tegen elkaar ingaan waardoor er chaos ontstaat. Dan wordt er in jou iets geboren als een reactie hierop of een reactie daarop, maar nooit is er een echte handeling.

Je moet er toe komen om handelingen te stellen en eigenlijk ook om zicht te krijgen op het geheel van je handelingen. Wat je met je leven doet, is van geen enkel belang, tenzij je je bewust wordt van dit leven. De handeling staat daarbij op de eerste plaats. Wat je doet in je leven, dàt is wat je leven maakt, niet wat je denkt. Je zal nu misschien zeggen dat wat je denkt, wel belangrijk is, en dat zal Ik ook niet ontkennen, maar toch is het zo dat de handeling die je stelt veel belangrijker is dan je denken.

Elke handeling, elke kracht in jou - want daarop is een handeling gebaseerd - moet rekening houden met de omgeving. Een handeling is goed als ze aangepast is aan de omgeving. Neem bijvoorbeeld een bepaalde handeling die op een bepaalde plaats wordt gesteld. Het is niet zeker dat diezelfde handeling op een andere plaats ook gepast zou zijn. Je moet dus kijken in je omgeving wat je wel en wat je niet kan doen. Daarom is het belangrijk dat je je omgeving verkent zodat je weet: ‘kijk, hier kan ik dit doen, op een andere plaats en op een ander moment kan ik iets anders doen.’ Dit is de manier waarop je bewust moet proberen te worden.

Kijk naar de mens die bij je is. Is het een kind, dan zal het een andere handeling vragen dan een volwassene. Is het een familielid, dan vraagt die weer om een andere handeling dan een vreemde die je voor de eerste keer ontmoet. Zo kan je tot het besef komen dat je handeling soms niet gepast is, of zelfs aanstoot geeft of kan geven.

De handeling moet zo zijn dat je iets bereikt. Door het feit dat je bewust probeert te handelen, zal je begrijpen dat je iets bereikt met wat je doet. Daarom is het zo belangrijk dat je een doel hebt, dat je weet waar je naartoe wil, wat je wil bereiken in je leven, en dat je dan je handeling aanpast aan wat je wil bereiken.

Ben je iemand zonder doel, dan worden je handelingen futiel en van weinig belang. Heb je wel een bepaald doel in je leven, een groot doel dat heel waardevol is, dan is elke kleine handeling met deze waarde en deze kracht geladen. Vandaar dat de handeling van de ene mens heel diep en groot en zelfs symbolisch kan zijn, waardoor het zelfs belang kan hebben voor de wereld, terwijl een ander mens zich uitslooft in handelingen die uiteindelijk weinig of geen betekenis hebben, omdat zijn doel weinig of geen draagkracht heeft.

Kijk dus even naar jezelf en naar het doel van je leven. Als je dit doel kan zien, zal je begrijpen dat je gemakkelijker tot een handeling komt, tot een bewuste actie met het oog op het bereiken van dit doel. Daarom is het goed te streven naar een heldere geest. Je moet dus wel nadenken, maar steeds in relatie tot het doel. Het is goed om in de eerste plaats te bezinnen over wat je eigenlijk wil met je leven. Als je dit kan, zal je tot heldere ideeën komen over je leven. Het ene idee is echter het andere niet. In die zin kan dat wat je denkt toch belangrijk zijn, maar het allerbelangrijkste is en blijft de handeling. Daarmee druk je het idee uit en maak je je eigen werkelijkheid.

Er zijn veel mensen die blijven steken bij ideeën en nooit tot handelen overgaan. Daar maken ze een fout: ze verspillen energie. Energie is eigenlijk iets wat op weg is naar een geboorte. Het is een kracht die de mogelijkheid zoekt om zich te veruiterlijken in het leven.

Het leven moet je zien als van God gegeven. De aarde is een paleis, de aarde is een droom, het is een droompaleis van God. Het is dit element dat we moeten durven aanraken. Letterlijk, want met je handen, je voeten en je lichaam raak je deze wereld aan. Dat is altijd belangrijk, want zo neem je deel aan het spel van deze wereld.

Wat zijn je handelingen geweest tot nu toe? Waar ben je eigenlijk mee bezig geweest en wat is het doel van je leven geweest tot op heden? Dit zijn heel zware vragen, dat weet Ik. Ze zijn niet onmiddellijk te beantwoorden en Ik verlang ook niet dat je dat doet. Ik wil deze vragen enkel even onder de aandacht brengen opdat je je erover zou bezinnen.

Neem nu even de tijd om je over je eigen leven te bezinnen. Sluit je ogen en vraag jezelf gedurende vijf minuten in stilte af welke van de elementen die je nu hebt gelezen je kan begrijpen. Het is dus niet nodig dat je antwoorden vindt of de vragen in jezelf opneemt en daar een antwoord op geeft. Vraag je enkel af wat je begrepen hebt van wat hier is gezegd. Neem vijf minuten de tijd om je hierover te bezinnen.

***

Meteen zou Ik hieraan willen toevoegen dat je hierdoor rust zal verkrijgen. Door in jezelf te gaan en je dingen af te vragen, in overweging te nemen en ermee bezig te zijn, vind je rust. De rust is een essentieel element in je leven en in de verdieping van je leven. Elke dag zou je dit regelmatig moeten doen. Het is een heel bijzondere oefening om stil te blijven staan en voor jezelf te herhalen wat je hebt gezien, gevoeld, gehoord en waar je eigenlijk mee bezig bent. Op deze manier word je je bewust van de dingen die er rondom je gebeuren en krijg je bovenal aansluiting bij je innerlijke wereld.

Als je er een gewoonte van maakt om bijvoorbeeld ieder vierde van de dag - iedere morgen, middag, late namiddag en avond, iedere keer dus dat een kwart van de dag voorbij is - vijf minuutjes de tijd te nemen om naar deze voorbije periode te kijken, dan zal je merken dat je veel meer opneemt. Het volgende kwart van de dag zal je veel gemakkelijker doorkomen, want je zal ineens gaan zien wat belangrijk is. Maar daarvoor moet je je wel concentreren op je handelingen: ‘wat heb ik gedaan deze voormiddag?’ ‘Wat heb ik gedaan deze namiddag?’ En som zo de dingen op.

Als je dit probeert, zal je ondervinden dat je tot een veel betere handeling komt, want je zal ontdekken dat je vele dingen doet die eigenlijk geen handelingen maar alleen maar reacties zijn, zoals Ik dat noem. Je moet dus proberen bewust te handelen en bewust te komen tot dingen die een zeker belang hebben in je leven. Dingen die ergens naartoe gaan.

Je zal een onderscheid kunnen maken tussen dingen die je doet uit gewoonte en die weinig of geen betekenis hebben en dingen die je zou moeten doen en van groot belang kunnen zijn als je je doel voor ogen hebt. Het is belangrijk dat je daar een onderscheid in leert maken.

Je hoeft niet te kijken naar de handeling die je bijvoorbeeld gesteld hebt in het kader van je werk, want die gebeurt automatisch. Je hebt nu eenmaal een bepaald werk te verrichten en dat moet gedaan worden. Daar moet je echt niet stil bij blijven staan. Kijk dus ofwel naar de handeling die niets betekent, ofwel naar de handeling die je verricht in functie van het doel dat je wil bereiken. Op deze manier kan je bezig zijn met de uitersten in je handelen. De gewone handelingen gaan hun gewone gangetje wel en daar hoef je ook niet mee bezig te zijn, dat is echt niet belangrijk. Het grootste deel van onze tijd wordt besteed aan het doen van dingen die ingebed zijn in een traditie, verborgen in een gewoonte, en dit mag zo blijven. Niet elke gewoonte moet overdacht worden, want dan raak je overspannen. Je moet je nooit de hele dag door ononderbroken bewust proberen te zijn van elke handeling, dat is absurd. Je moet je gewone leven kunnen leven, in je gewone ritme en in je gewone doen. Maar van tijd tot tijd moet je je oriënteren, en dit is wel belangrijk. Van tijd tot tijd moet je kunnen zien wat je doel is, waar je naartoe gaat. Durf daarbij ook te kijken naar de dingen die je dan ofwel verkeerd doet, of waar je geen belang bij hebt gehad, Ik zou zeggen: eigenbelang.

Als je handelt in samenhang met anderen, weet dan dat je deze handeling moet afmeten. Je moet dus weten: ‘wat doe ik voor de ander en is het wel gerechtvaardigd dat ik dit doe? Doe ik niet te veel? Doe ik niet te weinig?’ Dat moet je dan afmeten, want dat is weer heel belangrijk. De meeste mensen proberen van anderen te profiteren in hun handelingen. Ze verlangen dat de ander iets doet voor hen; dat zal altijd het eerste zijn wat mensen proberen, je zover te krijgen dat je iets doet. Want iedere gestelde handeling vereist energie, vereist kracht, en deze kracht hebben ze dikwijls zelf niet voorhanden. Daarom vragen ze deze kracht van een ander.

Een handeling is dan ook nooit neutraal. Wat je doet, kost altijd energie, kost altijd moeite en daar ben je als het ware altijd mee verstrengeld. Het is alsof de handeling in jouw plaats gaat denken, want ze heeft een reactie tot gevolg. Je zal zien dat, als je goed handelt, daaruit een goede gewoonte zal ontstaan. Als je daarentegen slecht handelt, zal daaruit een slechte gewoonte ontstaan. De handeling kan je dus vooruit brengen of tegenwerken in het leven.

Op deze manier is een handeling dus nooit neutraal. Ze is nooit zo eenvoudig dat ze simpel en zonder gevolg verloopt. Elke handeling is karma op zich. Je hebt een goed karma of een slecht karma. Je ondervindt er goede of slechte gevolgen van. De meeste handelingen zijn een mengvorm. Ze zijn goed noch slecht, ze zijn niet bijzonder, ze zijn gewoon. Bij deze gewone handelingen moet je niet blijven stilstaan. Je moet gewoon durven handelen, zonder daarbij stil te staan, en er een gewoonte van maken dat je je daarover geen zorgen maakt. Daar zit ook niet zo’n groot karma in, het is iets wat zo voorbijgaat.

Je moet stilaan tot het bewustzijn komen dat er dingen zijn die wel belangrijk zijn in je handelen. Je kan dus bepaalde handelingen stellen die grote gevolgen kunnen hebben in je leven. Je doet bijvoorbeeld iets met betrekking tot je eigen uitbouw, je levensdoel, de verandering die je wil aanbrengen in je leven. Deze kritieke handelingen die voortdurend nieuwe dingen in je leven introduceren, zijn wel belangrijk. Ze brengen je in een bepaalde richting en zullen je steeds aansporen om verder te gaan, want een handeling is nooit af. De handeling op zich kan wel af lijken, maar ze zal altijd naar een vervolg vragen want er is altijd weer iets aan verbonden.

Ga ik van hier naar daar, dan moet ik nog terugkeren, begrijp je? De handeling is altijd maar halfweg of nog niet eens halfweg. Het is als één stap die een volgende stap vereist. Tot je in een rust kan komen, tot je bijvoorbeeld in je bed ligt. Dan moet je natuurlijk geen stappen meer zetten want dan ben je in een toestand van rust. Zo moet je zien dat elke handeling uitreikt naar een volgende handeling, tot ze in een rusttoestand belandt.

Als je met rust bezig bent, moet je eerst weten wat rust eigenlijk inhoudt. Rust is een handeling van een andere natuur; in de rust heb je weer een ander leven. Want als je heel stil bent, zal je merken dat het leven doorgaat. Het is niet zo dat je ineens buiten het leven stapt. Het leven dat je dan gewaarwordt, kan zelfs veel intenser zijn. Verwar dus niet de ene manier van handelen met de andere. Als je stil kan zijn in je leven, zal je soms meer doen dan als je voortdurend bezig bent. De handeling ligt dan namelijk op een ander niveau en staat eigenlijk dichter bij het leven zelf.

Ik wil graag dat je daar even over nadenkt. Denk even na over de handelingen die je vandaag verricht hebt. Waren het echte handelingen? Betekenden ze iets voor jou, of waren er veel handelingen die uit gewoonte werden verricht? Zo ja, dan hoef je jezelf daarover geen verwijten te maken. De vraag is alleen: ‘wat ben ik aan het doen in mijn leven? Hoe ga ik in mijn handelen om met mijzelf, met de dingen die van mij zijn en met de mensen rondom mij?’ Vraag je daarbij af of je handelen een gewoonte is, of dat je je ervan bewust bent. Vraag jezelf ook af of je al dan niet verkeerd bezig bent of al dan niet een doel hebt. Word je daar even van bewust. Blijf even bij deze punten staan.

***

Elke handeling die het gevolg is van een bezinning is een andere handeling dan degene die gewoon gesteld wordt. De bezinning zal je namelijk in contact brengen met de innerlijke kracht. Kracht op zich is tweevoudig. Er is enerzijds een uiterlijke kracht, die jou ter beschikking staat om dingen te doen in deze wereld. Anderzijds is er een andere kracht die jou ook ter beschikking staat, maar deze keer om in de diepte van je leven te gaan en daar een weg af te leggen. Deze weg is zonder einde, wat wil zeggen dat ermee gestart is zonder dat er ooit een eind aan zal komen. Er komt dus nooit een moment dat je zegt: “Dit is het laatste wat ik doe!” Want altijd zullen er handelingen zijn.

Het leven is eeuwig. Het was, het is en het zal zijn. Daarmee bedoel Ik: jouw leven is eeuwig. Er zijn dus oneindig veel handelingen. De innerlijkheid en de uiterlijkheid moeten samenkomen in het leven. Dat is een moeilijk iets, want dikwijls is een mens zich niet bewust van de innerlijke kracht, de innerlijke draagkracht die hem bezielt. Bijgevolg is die er niet voor hem. Als de mens geen innerlijk besef heeft, dan blijft die kracht onbenut. Ze is er wel, maar niet voor die mens, en dat maakt het hele verschil. Deze mens is dus onbewust van die kracht, ze laat hem onberoerd en hij kan er dus niet mee handelen en niet mee omgaan, kan haar noch vastnemen noch begrijpen. Dan kan hij er eigenlijk niets mee doen. Daarom is de mens altijd in een uiterlijke handeling verweven. Dit geldt zowel voor het kleinste kind als voor elke volwassene. De mens is altijd verweven in uiterlijke handelingen, maar dit heeft zijn bedoeling, namelijk dat hij mobiel blijft, dat hij bezig is en bezig blijft.

Je moet zorgen dat je, als het even kan, afwisseling brengt in innerlijkheid en uiterlijkheid, om voortdurend bezig te blijven. Als je in een rust kan komen, dan zal je zien dat de innerlijkheid vanzelf handelt. Maar kom je bewust in een rust, dan zal je zien dat deze rust vanzelf achterwege blijft en dat je daar bewust kan gaan handelen.

Bijgevolg is er een groot verschil tussen de handeling van de ene mens en die van de andere mens: de een heeft een innerlijkheid, de ander niet. De handeling die op uiterlijkheid berust, is vluchtig: nu eens dit en dan weer iets anders. Het is een puzzel die niet aan elkaar hangt. De handelingen vloeien niet uit elkaar voort. Ze hebben niet zo’n grote betekenis. Daarom moet je durven kijken naar de innerlijke band tussen de ene en de andere handeling.

Bij mensen die ‘gek’ zijn, is er geen verband tussen hun verschillende handelingen. Dit komt doordat de innerlijkheid is losgeraakt van de uiterlijkheid. Hun innerlijkheid is misschien veel groter, maar daardoor is er niet langer uiterlijkheid en vice versa. Ze zitten dus of in de ene of in de andere wereld en hebben de band tussen de twee losgemaakt. Dit kan het gevolg zijn van ziekte, verdovende middelen of het gebruik van een soort energie die een tweespalt brengt in hun eigen wezen. Hierin schuilt dus het gevaar: dat mensen niet tot eenheid komen maar vervallen tot een puzzel, tot een verstrooidheid ...

Dat er geen eenheid is in hun leven, komt in feite alleen maar doordat ze er niet naar gezocht hebben. Ze zijn in een extreme toestand terechtgekomen; ze hebben een bepaalde lijn getrokken in een bepaalde richting en het andere hebben ze losgelaten. Het op de een of andere manier loslaten van het geheel vormt altijd een gevaar en brengt steeds een gebrek aan evenwicht met zich mee.

Daarom moet je, als je zoekt naar evenwicht, zien waar je mee bezig bent, waar je als persoon mee bezig bent, en als je dat gevonden hebt, moet je altijd een beetje zoeken naar het tegendeel daarvan en dit proberen aan te raken en te begrijpen.

Als je jezelf wil begrijpen, moet je kijken naar de tegenstellingen in jezelf. Dat is heel belangrijk. Ben je goed in iets, dan zal je ontdekken dat je eveneens ergens slecht in bent. Ben je vroom, dan zal je ontdekken dat je op een ander gebied juist niet vroom bent maar krachteloos, wat tegengesteld is aan vroom. Als je op jezelf gesteld bent, dan zal je zien dat je jezelf op een ander punt weer verwaarloost. Dit zijn de tegenstellingen van een zelfde ding. Als je dus naar jezelf kijkt, naar één bepaald punt, dan zal je zien dat je daar meteen een tegenstelling van kan vinden in jezelf. Het is belangrijk dat je dit niet loslaat.

Je mag dus nooit een oplossing zoeken in jezelf door het tegendeel daarvan los te laten. Je moet juist zoeken naar het tegendeel in jezelf. En als je dit kan, heb je een ruimer zicht op je eigen realiteit en op de algemene werkelijkheid. Als je daarmee leert omgaan, leer je omgaan met deze wereld, met deze persoon, met deze werkelijkheid. Dit is buitengewoon belangrijk, want als er iets fout gaat ergens in het leven van een mens, dan is het omdat hij de tegenstelling loslaat in zichzelf. Dan kiest hij voor het een of voor het ander en raakt hij uit zijn evenwicht.

De ene en de andere kant zijn nodig. Het ene en het andere element van de tegenstelling zijn noodzakelijk. Het is een soort polariteit en die polariteit moet er altijd zijn, op elk niveau. Als je een gedachte hebt, moet je zoeken naar de tegengedachte. Als je die vindt, kan je van de twee een synthese maken en kan je van deze synthese weer een tegengedachte vinden, en ga zo maar door. Dit is altijd het spelletje. Je zal iets vinden en je hebt het nog maar gevonden, of je vindt reeds de tegenstelling ervan. Iemand zegt je iets en nog dezelfde dag hoor je het tegendeel ervan. Zo ga je ook vooruit. Want dit is de bedoeling: dat je leert kijken naar de dingen die ofwel zo zijn ofwel anders zijn. Op deze wereld zal je dat altijd zo kunnen ontdekken.

Sommigen willen dit niet zien en daardoor raken ze uit hun evenwicht. Vandaar dat de handeling in hen zal streven naar een uitdrukking van ofwel het ene ofwel het andere element in zichzelf. Iemand zoekt bijvoorbeeld schoonheid en kan lelijkheid niet verdragen. Dat is niet erg; maar als hij gaat wegvluchten van het lelijke, dan zoekt hij een oplossing in de richting van één bepaalde pool en dan zit hij fout.

Op deze manier moet je proberen te kijken naar jezelf en naar de tegenstelling van jezelf. Een man die alleen maar mannen ziet, zit ergens fout, een vrouw die alleen maar vrouwen ziet, zit eveneens fout.

De wereld is van die aard dat niet slechts het ene er kan zijn, want je zal voortdurend ook het andere tegenkomen. Je wordt voortdurend uitgenodigd om de tegenstelling te zien in alles. In jezelf, in je leven, in de delen van je eigen bewustzijn, in de delen van je gevoel, in de twee handen, de twee ogen, de twee voeten die je hebt. Noem maar op. In alle elementen van het bestaan is deze tegenstelling aanwezig want zonder is er geen bestaan mogelijk.

Vanaf het begin is er een tweeheid geweest op de aarde en in dit heelal. Altijd zullen de twee polen noodzakelijk zijn, wil het bestaan het bestaan zijn. Daarom moet je fundamenteel durven raken aan de twee. Doe eens een bepaald iets en probeer daarna het tegengestelde daarvan te doen. Je moet dan niet zeggen: “Dat zit fout”. Nee, integendeel, je kan zowel leren uit het een als uit het ander. Er zijn dus geen goede of slechte handelingen.

Ik wil hier nu niet beweren dat je mag moorden, want dat is een totaal ander iets. Dat zit in een totaal ander perspectief. Binnen de grenzen van bijvoorbeeld het normale gebruik van een mes zal je zien dat je het goed en verkeerd kan gebruiken. Zo moet je het zien. Wanneer je het verkeerd gebruikt, zal je eruit leren, want het zal je pijn doen. Maar je moet dit toch op de ene of de andere manier kunnen, want op een bepaald moment sta je voor het feit dat je in je leven een bepaald iets moet durven doen hoewel het pijnlijk is. Ik zeg niet dat je daarvoor een mes moet gebruiken, dat zou weer overdreven zijn, maar op bepaalde momenten moet je iets uit jezelf durven snijden, om het zo uit te drukken. Je moet het durven oplossen door iets pijnlijks te doen. Wie de pijn ontvlucht in zijn leven heeft eigenlijk geen leven. Hetzelfde geldt voor degene die alleen de pijn zoekt, die heeft ook geen leven.

Boeddha zei: “Het leven zit in de middenweg” en zo is het ook. Licht vind je wanneer je tussen de tweeheid gaat leven. Tussen de tegenstellingen. Daar kom je tot bewustzijn. Dit zijn dingen die heel eenvoudig zijn en toch voor de meeste mensen onbereikbaar blijven. Dit komt omdat ze denken dat de tegenstelling niet goed is, waardoor ze steeds naar de ene of de andere pool vluchten. Zo lossen ze het voortdurend verkeerd op, zoals Ik je al aangeduid heb.